Aleksandrów Kujawski, dnia 29 marca 2017 roku
Wójt Gminy Aleksandrów Kujawski Słowackiego 12 87 – 700 Aleksandrów Kujawski Znak sprawy 312.45.05.2017.JC.JM
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA PRZEPISÓW PRAWA PODATKOWEGO
Wójt Gminy Aleksandrów Kujawski, działając na podstawie art. 14 j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 roku poz. 201 ze zmianami) w odpowiedzi na wniosek podatnika o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie dotyczącej podatku od nieruchomości, który wpłynął do tutejszego organu podatkowego 19 grudnia 2016 roku.
postanawia: - uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłoweU Z A S A D N I E N I E
W dniu 19 grudnia 2016 roku do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie podatku od nieruchomości w zakresie opodatkowania elektrowni wiatrowych.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą ..... oraz działania inwestycyjne w zakresie pozyskiwania energii odnawialnej z elektrowni wiatrowej. Farma wiatrowa składa się z ... elektrowni wiatrowych posadowionych na działce w miejscowości ... oraz obiektów współtowarzyszących, a jednocześnie służących tej farmie.
Wobec powyższego wnioskodawca zadał następujące pytanie:Czy przepisy ustawy o inwestycjach w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości umożliwiają stwierdzenie, że dotychczasowa podstawa podatku od nieruchomości w zakresie elektrowni wiatrowych uległa zmianie i w roku 2017 ustalić należy jego nowy wymiar dla elektrowni wiatrowej w ... .
Stanowisko Wnioskodawcy:W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 20 maja 2016 roku o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz. U. z 2016 roku poz. 961 ze zmianami) zmianie uległa definicja obiektu budowlanego. Art. 2 tejże ustawy wprowadza bowiem nową definicję, zgodnie z którą elektrownia wiatrowa jest budowlą w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, składająca się co najmniej z fundamentu, wieży oraz elementów technicznych o mocy więcej niż mikroinstalacje. Do elementów technicznych ustawa zalicza z kolei wirnik z zespołem łopat, zespół przeniesienia napędu, generator prądotwórczy, układy sterowania i zespół gondoli wraz z mocowaniem i mechanizmem obrotu.
W opinii Wnioskodawcy istnieją istotne przesłanki przemawiające za stwierdzeniem, że ustawa o inwestycjach nie powoduje jakiejkolwiek zmiany zakresu opodatkowani inwestycji podatkiem od nieruchomości, ani wysokości tego podatku. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że choćby sama treść uzasadnienia projektu ustawy o inwestycjach nie wskazuje, ze celem regulacji jest dokonanie zmian w zakresie podatku od nieruchomości. Jej celem jest jedynie wprowadzenie obowiązku szerszego stosowania przepisów prawa budowlanego (m.in. utrzymania obiektów budowlanych w należytym stanie technicznym) do części niebudowlanych elektrowni wiatrowych. Wydaje się, że gdyby ustawodawca chciał dokonać w tak ważnej dla regulowanej działalności materii zmian, uczyniłby do nich stosowny komentarz w uzasadnieniu. Nałożenie obowiązków podatkowych musi być precyzyjne, przejrzyste i jasne, a nie przypadkowe i niedookreślone, jak ma to miejsce w analizowanym przypadku.
Ewentualne opodatkowanie elektrowni wiatrowych spowodowałoby w praktyce nierówne traktowanie m.in. w stosunku do inwestorów posiadających elektrownie konwencjonalne, baterie koksownicze i piece przemysłowe, czy panele fotowoltaiczne, w przypadku których opodatkowaniu podlegają tylko części budowlane tych urządzeń. Zmiana zasad opodatkowania tylko jednej technologii może być zatem interpretowana jako uniemożliwienie jej konkurencji z konwencjonalnymi źródłami wytwarzania energii oraz innymi źródłami odnawialnymi. Prowadziłoby to bowiem wprost do obniżenia konkurencyjności energii wytworzonej z elektrowni wiatrowych.
Ponadto Wnioskodawca podnosi, że wykreślenie z definicji budowli „elektrowni wiatrowych” nadal nie zmienia otwartego charakteru wyliczenia co jest urządzeniem technicznym niepodlegającym opodatkowaniu. Jednocześnie istnieje znaczący zbiór orzecznictwa NSA jednoznacznie potwierdzający wszystkie powyższe argumenty. Zgodnie m.in. z wyrokami NSA z dnia 30 lipca 2009 roku (sygnatura akt II FSK 202/08) oraz z dnia 20 stycznia 2012 roku (sygnatura akt II FSK 1397/10) urządzenia techniczne elektrowni wiatrowych nie mogą być uznawane jako części samej budowli. Są nimi jedynie fundamenty i maszt. W myśl tych wyroków elementy techniczne, jako części niebudowlane, nie powinny stanowić podstawy naliczanie podatku od nieruchomości.
Linia orzecznictwa nadal pozostaje aktualna, co potwierdza, że zmiana definicji w ustawie o inwestycjach służyć powinna wyłącznie celom zapisanym w tejże ustawie. Opodatkowanie obiektów, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt. 3 prawa budowlanego (definicji budowli), a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, narusza zasadę określoności i zasadę ustawowego określenia przedmiotu danin publiczno-prawnych, wynikającą z art. 217 Konstytucji RP.
Stanowisko organu podatkowego w sprawie przedstawionego stanu faktycznego:Kwestię podatku od nieruchomości reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 roku poz. 716 ze zmianami ). Zgodnie z art. 2 ust. 1 w/w ustawy opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:
- grunty;
- budynki lub ich części;
- budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej
Bezsporną kwestią jest fakt, iż elektrownie wiatrowe nie należą do kategorii gruntów ani też budynków lub ich części. Zasadność opodatkowania elektrowni wiatrowych podatkiem od nieruchomości należy rozpatrywać jedynie pod kątem zaliczenia ich do ostatniej z wymienionych grup, a więc budowli.
Do czasu wejścia w życie ustawy o inwestycjach ukształtowała się linia orzecznictwa NSA (np. wyrok NSA z dnia 30 lipca 2009 roku (sygnatura akt II FSK 202/08), z dnia 26 grudnia 2009 roku II FSK 1184/08 oraz z dnia 20 stycznia 2012 roku (sygnatura akt II FSK 1397/10 )), zgodnie z którą, w świetle art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 1a ust 1 pkt. 2 Ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz art. 3 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku prawo budowlane, elektrownia wiatrowa nie jest budowlą.
Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegał fundament i maszt stanowiący części budowlane elektrowni wiatrowych, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składające się na całość użytkową.
Taka interpretacja pozwalała wyłączyć spod obowiązku podatkowego podstawowe wyposażenie elektrowni wiatrowej, a więc wszystkie urządzenia i instalacje sterujące i wspomagające, gdyż nie zostały one uznane ani za urządzenia budowlane, ani za budowle.
Nową definicję zarówno „elektrowni wiatrowej”, jak i jej „ elementów technicznych” wprowadziła ustawa z dnia 1 lipca 2016 roku o inwestycjach w zakresie „elektrowni wiatrowych”. Zgodnie z art. 2 w/w ustawy użyte w ustawie określenia oznaczają, że:
- elektrownia wiatrowa – to budowla w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, składającą się co najmniej z fundamentu, wieży oraz elementów technicznych, o mocy większej niż moc mikroinstalacji w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478 i 2365 oraz z 2016 r. poz. 925
- elementy techniczne – to wirnik z zespołem łopat, zespół przeniesienia napędu, generator prądotwórczy, układy sterowania i zespół gondoli wraz z mocowaniem i mechanizmem obrotu.
W świetle powyższej definicji cała elektrownia wiatrowa została uznana za budowlę i zdaniem organu podatkowego postawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości będą stanowić zarówno jej fundament, wieże i elementy techniczne.
Szczególnie wymowny jest zapis art. 17 Ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, który precyzuje, że od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 2016 roku podatek od nieruchomości dotyczący elektrowni wiatrowej ustala się i pobiera zgodnie z przepisami obowiązującymi przed dniem wejścia w życie ustawy. Ustawodawca podkreślił zatem, iż od 1 stycznia 2017 roku podatek od nieruchomości w odniesieniu do elektrowni wiatrowych będzie ustalany w inny sposób, co w powiązaniu z resztą wprowadzonych zmian jednoznacznie wskazuje, że zamiarem ustawodawcy było uznanie całej elektrowni za budowlę i tym samym za przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Ustawodawca, poprzez treść tego przepisu, wyraża zatem wolę zmian w dotychczasowych zasadach opodatkowana elektrowni wiatrowych.
Jednocześnie z definicji budowli zawartej w art. 3pkt. 3 prawa budowlanego został usunięty zapis dotyczący przykładowego wymienienia obiektów stanowiących budowle – części budowlane elektrowni wiatrowych. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Takie działanie ustawodawcy miało na celu zdaniem organu podatkowego tylko i wyłącznie podkreślenie faktu iż cała elektrownia wiatrowa stanowi budowlę.
Błędna jest również interpretacja, ze zmiana załącznika do ustawy Prawo budowlane wskazującego kategorię obiektów budowlanych i dodanie do niego „Kategorii XXIX” nie wpłynie na opodatkowanie podatkiem od nieruchomości. Ewidentnie mówi się, że elektrownia wiatrowa została uznana za budowlę, więc nie może być traktowana jako inne urządzenie techniczne.
Organ podatkowy podziela stanowisko Sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów Wiesława Janczyka z dnia 9 grudnia 2016 roku udzieloną na interpelację nr 7740 posła Tadeusza Cymańskiego. Sekretarz Stanu powołuje się m.in. na uzasadnienie do poselskiego projektu ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, w którym stwierdzono, że: „w projekcie ustawy zaproponowano wykreślenie przepisu wprowadzającego podział elektrowni wiatrowych na część budowlaną i niebudowlaną. W Proponowanym stanie prawnym cała elektrownia wiatrowa będzie obiektem budowlanym (budowlą )….”
Spory właścicieli elektrowni wiatrowych z gminnymi organami podatkowymi dotyczącymi ustalenia prawidłowej wartości budowli – elektrowni wiatrowych były przedmiotem rozstrzygnięć już kilku Wojewódzkich Sądów Administracyjnych na etapie wydawania indywidualnych interpretacji podatkowych przez Organy podatkowe. A mianowicie WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 21 lutego 2017 roku (sygnatura akt I SA/Bd 866/16 ) oraz WSA w Łodzi w wyroku z dnia 24 marca 2017 roku (sygnatura akt SA/Ld 1/17) odrzucili skargi kasacyjne podatników, którzy nie zgodzili się z niekorzystną dla siebie interpretacją Organów podatkowych. W powyższych sprawach wydawane były interpretacje, że budowlą w rozumieniu przepisów prawa jest cała elektrownia wiatrowa wraz z jej elementami technicznymi.
Biorąc pod uwagę powyższe organ podatkowy uznał za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy twierdzącego, ze w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 roku, za budowlę w rozumieniu przepisów Ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dotyczących podatku od nieruchomości, uznaje się wyłącznie (tak jak dotychczas) elementy budowlane elektrowni wiatrowej, czyli fundament i wieżę.
Pouczenie- Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.
- Skargę wnosi się na piśmie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu.
- Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi Organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia tego wezwania.
- Skargę wnosi się za pośrednictwem Organu, który wydał zaskarżoną decyzję.
- Niniejsza interpretacja, po usunięciu danych identyfikujących wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w jej treści, zostanie niezwłocznie zamieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej.
/-/ Andrzej Olszewski Wójt Gminy Aleksandrów Kujawski